“De status van je bedrijf en je mentale gezondheid hangen nauw samen: high highs, maar ook very low lows”
Wat als je jezelf niet meer gelukkig voelt in je eigen bedrijf? Het overkwam Troy Muyshondt, die mee zijn schouders onder een tech start-up zette. Hij bouwde er met zijn co-founders in sneltempo aan het softwarebedrijf. Desondanks hun groei, voelde de ondernemer er zich niet langer op zijn plek. “Ik besef nu dat die unicorn-status najagen mij niet per se gelukkig gaat maken.”
Van 0 naar 100
Vandaag vinden we Troy vooral terug in The Cross in Puurs, het fitnesscentrum waar hij zich nog maar net ingekocht heeft. Een bocht van 180° graden, zo lijkt het wel. Toch komt die switch van de technologiesector naar de sportwereld niet als een verrassing voor zijn dichte omgeving. “Ik heb altijd graag gesport, ook in deze club. In het weekend gaf ik hier zelfs les. En ik luister graag naar podcasts over atleten en gezondheid. Dat ik nu het ondernemen kan combineren met een andere passie van mij, maakt me blij.”
Troy zal meerdere malen benadrukken hoe het voelt alsof alle puzzelstukjes voor hem nu in elkaar gevallen zijn - toch was een sportclub runnen niet meteen de toekomst die de energieke ondernemer voor zich zag. “Ik heb dat vorige bedrijf mee van nul opgebouwd, samen met de andere co-founders. Mijn droom was om een software start-up te beginnen”, vertelt hij. “Tijdens mijn jaar in de business school werd er gefocust op wie je bent en wat je wil doen. Dat vond ik een moeilijke vraag, want ik wist het gewoonweg niet. Uiteindelijk besloot ik dat ik in een klein bedrijf wilde werken, maar wél eentje met een goed idee.”
“Dat je een kleine vis bent, maar toch iets kan veranderen in de wereld, dat concept sprak me echt aan. Toevallig ben ik dan ook in zo’n bedrijfje gerold. Het proces om iets van nul te starten, een bedrijf van de grond op te bouwen, lag me volledig. Maar software ontwikkelen? Daar werd ik eigenlijk niet heel warm van, besef ik nu.”
“Toch was ik wel gedreven, hoor”, benadrukt Troy. “Ik wilde echt gaan voor die unicorn. Als het sneller vooruit had gegaan, of als we net iets meer gelukjes hadden gehad, zat ik er misschien wel nog. Al zie ik nu dat dat pad van die unicorn misschien gewoon niks voor mij is. Ik hoef niet per se een zotte start-up te hebben om gelukkig te zijn.”
Bullshit excuses
Een eerste zaadje van twijfel wordt geplant wanneer de start-up plots minder voor de wind gaat. Niet abnormaal in die eerste turbulente startersjaren, maar het schudt wel iets wakker in Troy. “We zaten met ons bedrijf in een dieptepunt, en dat hangt vaak samen met hoe je je voelt als ondernemer. Ondernemen is high highs, maar vooral ook very low lows. We hadden dan wel net funding opgehaald, maar we hadden geen idee wat we met het geld moesten doen. Daarnaast was ons volledige team opgestapt. We hadden nog nul visie.”
Een persoonlijk dieptepunt voor de anders enthousiaste ondernemer. “Echt gelukkig was ik toen niet, nee. Ik deelde mijn zorgen met een goede vriend. Hij vertelde me over Rubicon, waar hij zelf ook lid van was. Hij raadde me aan eens een sessie mee te volgen. Ik heb daar toen echt heel mijn verhaal op tafel gesmeten. Ik dacht: ‘die mensen ken ik toch niet’, en het was bovendien via video call. Ik had het gevoel dat ik alles kon zeggen wat ik wilde. Mijn hart kunnen luchten, deed echt deugd.”
“Ik kreeg ook heel wat goede input van de andere ondernemers. Sommigen onder hen hadden een gelijkaardig verhaal meegemaakt. Maar ze drukten me wel met de neus op de feiten”, bekent Troy.
“Kijk, als mens vertel je jezelf vaak bullshit. Je begint een verhaal te verzinnen dat je zelf nog gelooft ook. Maar ondertussen kijk je niet naar wat er echt speelt. Als je dat verhaaltje dan opsteekt in zo’n groep, zijn er altijd mensen die zeggen: ‘neenee jongen, ik weet wat er echt met u scheelt’. Op dat moment heb je dat ook echt nodig.”
“Ik herinner me nog dat ik als uitdaging meer tijd voor mezelf wilde creëren. Meer tijd om te sporten, meer tijd om te reizen”, zegt de ondernemer. “Nu weet ik dat dat maar het topje van de ijsberg was - eigenlijk wrong het toen al vanbinnen. Ik zat niet meer op mijn plaats bij mijn vorige bedrijf, maar verstopte dat onder het mom van ‘meer tijd willen’. Ik heb mezelf echt leren kennen bij Rubicon, dat kan ik iedereen alleen maar aanraden.”
Vuur voelen
Uiteindelijk twijfelt Troy nog meer dan een jaar voor hij de knoop durft doorhakken - maar hij beseft dat zijn mentale gezondheid ten koste gaat van de start-up. ”“Op een bepaald moment was ik écht niet meer gelukkig. Als je wakker wordt en je hebt écht geen zin in je dag… Ik had nooit gedacht dat het mij zou overkomen, maar toch was het zo. Dat is hard.”
“Zonder een plan B, vertelde ik het nieuws aan mijn co-founders dat ik wilde vertrekken. En alsof het zo moest zijn, kreeg ik een dag later het aanbod om me in te kopen bij The Cross.”
Troy rolt plots een heel andere wereld in, maar hij weet meteen dat het de juiste zet is. “Ik wist dat dit mij gelukkig zou maken. Tijdens de week was ik altijd aan het aftellen naar de training die ik hier zou geven in het weekend. Terwijl dat eigenlijk ook ‘werk’ was, maar toch kreeg ik er energie van. Toen besefte ik: dit moet ik meer doen.”
“The Cross geeft mij op een bepaalde manier ook rust in mijn ondernemen”, vertelt Troy. “Ik ben veel minder bezig met het eindresultaat, we zien wel wat het geeft. Ik weet dat ik mij op het einde van de rit geamuseerd zal hebben, en dat telt. Dat had ik vroeger niet - toen draaide het voor mij om bepaalde doelen halen. Mocht dat bedrijf mislukt zijn, wist ik dat ik er spijt van zou hebben. Van dit niet.”
Als Troy één ding meeneemt uit zijn ondernemerstraject, is het wel dat je als founder vooral gepassioneerd moet zijn door wat je doet. “Dat vuur moet je echt wel voelen als ondernemer. Ik denk dat je anders ook wel een mooi bedrijf kan uitbouwen, maar je zal nooit tot je ware potentieel komen. En dat is jammer. Er zijn wel honderdduizend dingen die je kan doen, je moet altijd goed nadenken: is dit het wel?”
“Het is natuurlijk een moeilijke balans: ga je even door een moeilijk moment, of krijg je er echt geen energie meer van? Ik denk dat het zelfs op moeilijke dagen energie zou moeten geven, zodat je jezelf er kan door slaan. Anders zit je niet meer op de juiste plaats”, klinkt Troy overtuigd.
Balans uit evenwicht
Of de ondernemer dan zonder enige vrees gesprongen is? “Ik had wel schrik om van mijn passie mijn fulltime job te maken. Ik vroeg me af of ik het wel nog tof ging vinden. Zou de fun factor er niet uitgaan? Maar sporten biedt me gelukkig nog steeds ontspanning. En het leuke is dat ik dat nu gewoon op mijn werk kan doen (lacht).”
“Al moet ik mezelf ook wel tegenhouden om niet te hard te gaan. Ik ken weinig balans”, geeft Troy toe. “Ik ben iemand die heel extreem in dingen kan zijn, een zwakte, maar ook een sterkte. Hard werken vind ik ook leuk - mijn vorige start-up mee uitbouwen vond ik prachtig. Maar soms ben ik wel eens de pedalen kwijt op dat vlak, ja.”
“Alles is nieuw en je wilt er gewoon keihard invliegen. Maar ik besef tegelijk ook dat laat thuis komen en meteen in je bed kruipen, niet zo gezond is. Rustmomenten zijn belangrijk, dat houdt het leuk. Soms moet je jezelf tegenhouden, zodat je er terug naar kan uitkijken. Maar desondanks dat ik nu weinig balans ken, voel ik me mentaal wel top. Dat was een tijd terug wel anders.”
“Het klinkt cliché, maar nu besef ik echt dat je moet doen wat je graag doet, elke dag. Geluk, dat moet je grootste prioriteit zijn in het leven.”
Troy heeft dankzij ondersteuning van de Stad Antwerpen een volledig jaar het Rubicon traject kunnen volgen. De stad Antwerpen zet daarmee in op de persoonlijke ontwikkeling van haar ondernemers. Tijdens dit jaar werd Troy omringd door ondernemers van zijn kaliber, die hem op regelmatige tijdstippen konden uitdagen en ondersteunen in zijn traject als ondernemer.
